Gedikli, varlıkların, olguların, kavramların gelişi güzel, lalettayin olarak değil, ocak yasası adını verdiği bir kurala, bir sisteme göre adlandırıldığını, bütün dillerde bütün kelimelerin b, d, g, l seslerinden biriyle başladığını, bunlara düzlem dediğini, bunların beta, delta, gama, lamda düzlemleri olduğunu belirtti.
Gedikli bu dört düzleme her hangi bir ünlünün bitiştiğini, meydana gelen ses-yapı birimine ocak dediğini, ocaklara dört yalın ündeş (b, d, g, l)’in veyahut 12 bağdaşık ündeş (-lb, -ld, -lg, -ll / -nb, -nd, -ng, -nl / -rb, -rd, -rg, -rl)’in ulandığını, bu ündeşlere çekirdek adını verdiğini, düzlem+ocak+çekirdekten oluşan ses biriminin anlamlı bir söz meydana getirdiğini ifade etti.
Ocak yasasına göre her varlık, olgu veya kavramın dört eş anlamlı kelimeyle adlandırıldığını, ancak geçen bin yıllar zarfında kelimelerin ses ve anlam bakımından çok değiştiğini söyledi. Bunların bazılarının hatta hepsinin tamamen kaybolduğunu, bazısının yakın, uzak anlam kaymalarına uğradığını, bazen birinin, bazen ikisinin, üçünün hatta dördünün değişik biçimlerde günümüze ulaştığını, lehçelerin, dillerin bu dört kökten birini veya ikisini veya üçünü alıp diğerlerinden farklılaştığını, bunda başka etkenlerin de rol oynadığını sözlerine ekledi.
Yazar ocak yasasına şu örneği verdi: Türkçede dikmekle, iğneyle iplikle ilgili kelimeler *dib, *did, *dig, *dil ses birimlerinden doğmuştur. Halen kullandığımız ip, iplik sözleri *dib kökünden, halen Anadoluda kullanılan çitmek, çitimek “dikmek” *did kökünden, günlük hayatımızda çok kullandığımız dikmek, dikiş, iğne, tığ, iğ sözleri *dig kökünden, Çuvaş Türkçesindeki sil “dikiş dikmek”, hatta tel sözü *dil kökündendir.
Tabi ki bu sözlerde başta d > y > sıfır, d > t > ç ve d > s değişimleri olmuştur.
Dr. Yusuf Gedikli’nin kaleme aldığı kitapta dillerin aynı kökenden çıkmadığı, fakat ortak malzemeyle türediğini belirtti.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.