Diyarbakır’ın Dicle ilçesi Bahçedere köyünde 5 çocuğu ve zihinsel engelli eşiyle yaşam yavaşı veren yatalak Mehmet Ölmez’in ailesine Dicle Kaymakamlığı sahip çıktı.
Dicle ilçesi Bahçedere köyünde yaşayan komşuları tarafından verilen yardımlarla geçinmeye çalışan Ölmez ailesinin reisi 83 yaşındaki baba Mehmet Ölmez, ayağındaki kırık nedeniyle yatalak durumda. Anne Nazime Ölmez ve 5 çocuğundan 3’ü de zihinsel engelli. Derme çatma bir evde yaşam savaşı veren Ölmez ailesinin yaşadığı sosyal medyadan gören Dicle Kaymakamı Remzi Kattaş, ailenin imdadına yetişerek yardım eli uzattı.
Bahçedere köyünde ikamet eden Ölmez ailesinin yaşadığı insanlık dramı karşısında ailenin imdadına yetişen Dicle Kaymakamı Remzi Kattaş, ailenin durumunu sosyal medyadan gördüğünü belirterek şunları söyledi:
"Elimizdeki verilere göre ailenin eline her ay 920 lira para geçmektedir. Ailenin bu durumunu, İlçe Belediye Başkanının sosyal medya hesabından yaptığı paylaşımla tesadüfen öğrendim. Paylaşımın altına da, konuyu yeni gördüğümü, ertesi gün evlerine giderek ilgileneceğimi ifade ettim. Köyde aileyi kurum amirleriyle birlikte ziyaret ettim. Evet, içler acısı, ağlanacak durum söz konusu. Dicle’nin kenarında bir kuzuyu bir kurt yutarsa nasıl hesabını veririm anlayışına sahip olma arayışı ve yolundaysanız, kalbiniz parçalanır. Anne 48 yaşında engelli, baba 80’i aşmış ve yatalak. Çocuklar perişan. Baba eşi vefat edince ikinci kez engelli olan evin hanımı ile evleniyor. Biz evdeyken hemen bitişikte oturan, babanın ilk eşinden oğlunun hanımı, yani adamın gelini ve torunu geldi. Sorduk, nedir babanızın bu hali? Onlarda kalabalık aile olduklarını, bakamadıklarını ifade etti. Engelli annenin köyden olmadığını, Diyarbakır’dan geldiğini ve ablasının da köyde yaşadığını öğrendim. Hemen onun evine gittik. Onlar da gidemediklerini ilgilenemediklerini ifade ettiler. Oğullarıyla telefonda görüştük. Ancak, sonuca gidemiyorduk. Sorunu çözmeden, probleme cevap bulmadan, yaraya merhem olmadan, derde deva olmadan köyden çıkmak istemedim. Aldım yeğenlerini tekrar eve doğru gittim. Önce bitişikteki gelinin evine gittik. Nasıl yapalım, biz destek olalım, eksiğini giderelim, siz de aile fertleri olarak sahip çıksanız dedim. Zira aileyi büsbütün, huzur evine, kadın sığınma evine ve çocuk bakım evine dağıtmak en son çare olduğunu düşünüyorum. İlk eşinden 2 oğluyla telefonda, bitişikteki gelini ve aileyi yüz yüze ikna ettikten ve destek sözü verdikten sonra Belediye Başkanını arayarak evin tuvalet çukurunun kazılması için kepçe rica ettim. Sağ olsun yardımcı olacağını söyledi. Aile en başından beri Vakıf Başkanlığımızca aile ziyaret edilerek, yemek, meyve, içecek gibi ihtiyaçlar götürüldü. Diğer ihtiyaçlar da giderilecek. Önemli olan çalışmayı sürdürülebilir bir bakıma dönüştürmektir."
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.